Na południe od Radomki rozciąga się Puszcza Kozienicka, która najbardziej przypomina przepastne bory z czasu królewskich łowów. Podobnie jak przed wiekami, schronienie wśród wiekowych sosen znajduje wiele gatunków zwierząt. Najpiękniejsze zakątki okolicy można poznać wybierając się na wycieczkę rowerową. Proponowana trasa ma 55 kilometrów długości. Na przebycie należy przeznaczyć 5-6 godzin. Większa część trasy prowadzi leśnymi drogami, najlepiej więc na wycieczkę po puszczach wybrać się na rowerze do jazdy terenowej.
Punktem startowym trasy jest stacja kolejowa w Dobieszynie.
Wokół Dobieszyna rozciąga się jeden z większych i ładniejszych kompleksów dawnej Puszczy Stromieckiej, która w XIX w. została w dużym stopniu wycięta. Zachowały się po niej jedynie fragmenty borów rosnące na nieurodzajnych, piaszczystych lub bagiennych terenach. Są to zazwyczaj drzewostany sosnowe i sosnowo-dębowe. W podmokłych obniżeniach rosną z kolei olsy.
Z Dobieszyna do oddalonego o ok. 10 km Głowaczowa można dojechać drogą krajową nr 48 lub utwardzoną drogą, która przecina las, a następnie malownicze pola kolonii Sielce, Zadąbrowia i w końcu Klementynowa. Po 6 kilometrach pedałowania docieramy do Głowaczowa. Jest to wieś na skraju doliny Radomki, która prawa miejskie otrzymała w połowie XV w. Czterysta lat później powstała w niej prężna manufaktura sukiennicza. Współczesną wizytówką wsi jest kościół, z wmurowanymi w ścianę XIX-wiecznymi epitafiami. Opuszczając Głowaczów, kierujemy się na szosę Warka – Kozienice, gdzie łagodny zjazd prowadzi do mostu na Radomce.
Po przekroczeniu rzeki docieramy do Brzózy. W centrum wsi znajduje się neogotycki kościół z XIX wieku, który zaprojektował architekt Ignacy Essmanowski. We wnętrzu zachowały się barokowe elementy wyposażenia, w tym rzeźbiona ambona i cykl płaskorzeźb sprowadzony z opactwa cystersów w gdańskiej Oliwie. Wyjeżdżając z Brzózy, kierujemy się czerwonymi znakami szlaku wiodącymi na południowy wschód, by dotrzeć najpierw do Stanisławowa, a następnie Marianowa, leżącego na Skraju Puszczy Kozienickiej. Wjeżdżając do Kozienickiego Parku Krajobrazowego, szlak prowadzi wąską leśną ścieżką, którą przechodzi w główną trasę śródpuszczańską, tak zwaną Królewską Drogę.
Wyboistym odcinkiem podążamy aż do granicy rezerwatu „Zagożdżon”. Jest to fragment dwustuletniego boru jodłowo-dębowego, Czarnym Lasem. Wiosną w lesie rosną kolejno przebiśniegi, zawilce i konwalie, a u progu lata – lilia złotogłów. Szlak przecina śródleśną polanę, a za nią prowadzi przez asfaltową drogę, by po chwili ponownie zagłębić się w las.
Droga mija staw, wokół którego ciągnie się ścieżka dydaktyczna, prowadząca z pobliskiego Przejazdu i dociera do północnego skraju rezerwatu „Ponty”. Ochronie objętą jest w niej naturalny jodłowo-dębowy drzewostan. Po 1,5 km pedałowania, dojeżdżamy do miejsca, gdzie przed laty rozgałęziały się tory wąskotorówki, a dziś widoczne są nasypy. Nasza trasa prowadzi dalej Królewską Drogą, by zaprowadzić nas do mostu na rzeczce Leniwej. Z mostku roztacza się ładny widok na szeroką, podmokłą dolinę. Po prawej widoczny jest stary wiadukt kolejki wąskotorowej. Asfaltowa droga prowadzi skrajem wsi Stoki, a następnie – po szutrze – do lasu. Po ok. 3,5 km szlak przechodzi przez wydmowy wał Jaroszkowej Góry.
Na południe od miejsca, gdzie kończy się nasyp kolejki, ciągną się lasy rezerwatu „Ciszek”. Pod ochroną jest tu kilka zbiorowisk leśnych, w których duży udział mają dorodne, ponad stupięćdziesięcioletnie jodły. Po lewej stronie drogi ciągną się podmokle olsy, a za nimi piaszczysty fragment szlaku, prowadzący na wzniesienie zwane Wielką Górą. Po 3,5 km jazdy przez rosnące na wydmach mieszane bory szlak doprowadza do skraju lasu. Szlak następnie przecina asfaltową drogę i wyprowadza na śródleśną polanę, prowadząc wśród zabudowań szeroką szutrówką, a następnie – przez las – do Lisowa.
We wsi znajduje się stacja kolejowa, leżąca na trasie Warszawa – Radom, z której pociągiem można udać się do miejsca startu lub innej miejscowości.
