Położony malowniczo nad Wisłą Zakroczym z pewnością zainteresuje miłośników bliższej i dalszej historii. Dalszej, bo znajdował się tutaj jeden z najstarszych mazowieckich grodów i ważna dla Księstwa Mazowieckiego przeprawa przez Wisłę. Bliższej, bo na północ od miasteczka znajdował się Fort I, stanowiący część umocnień Twierdzy Modlin. Zakroczymski fort odgrywał ważne logistyczne znaczenie w czasie Bitwy Warszawskiej. Dziś miasteczko znane jest również z podobno najładniejszej nadwiślańskiej plaży.
Po dawnym forcie pozostało dziś niewiele, w dodatku pozostałości umocnień można zobaczyć jedynie z zewnątrz. Ale malownicza okolica i niesamowite widoki z Góry Zamkowej zrekompensują nam historyczny niedosyt. Warto także wsiąść na rower. Licząca kilkadziesiąt kilometrów tzw. mała pętla to szlak rowerowy, który prowadzi z serca Twierdzy Modlin w Nowym Dworze przez kilka mniejszych fortów, a po drodze mijamy także niezwykły most wiszący w Goławicach. W upalne dni plaża pod mostem zachęca do kąpieli.
Przegrupowanie w Zakroczymiu
Ale wróćmy do samego fortu. Zbudowany w latach 1883-1888 na północ od Zakroczymia Fort I, będący elementem wewnętrznego pierścienia fortów Twierdzy Modlin, był ważnym punktem w systemie obronnym w czasie Bitwy Warszawskiej. Miasto pełniło istotną rolę w przegrupowaniu wojsk polskich podczas działań nad Wkrą. Stacjonowały w nim m.in. wojska 8 Brygady Piechoty stanowiącej rezerwy 5 Armii dowodzonej przez generała Władysława Sikorskiego. Skoncentrowana w Zakroczymiu Ośma Brygada miała w razie potrzeby wzmocnienia któregoś z odcinków obrony zostać przerzucona transportem autobusowym do Płońska.
Ze względu na położenie Zakroczym był także wykorzystywany przez jednostki logistyczne, sanitarne i łączności. Utworzono w nim zaplecze medyczne Frontu Północnego. Składało się ono z dwóch szpitali polowych o numerach 503 i 108.
Co ma de Gaulle do Zakroczymia?
W czasie Bitwy Warszawskiej w Zakroczymiu mieszkał późniejszy prezydent Francji Charles de Gaulle, służący w tym czasie w jednej z jednostek stacjonujących w Twierdzy Modlin. W 1919 r. kapitan de Gaulle, wraz z armią generała Hallera, znalazł się bowiem na ziemiach polskich. Do roku 1921 jako instruktor był członkiem francuskiej misji wojskowej w Polsce. W dawnej szkole Gwardii Cesarskiej w Rembertowie wykładał teorię taktyki. Podczas wojny polsko-bolszewickiej w 1920 r. został na krótko wcielony do polskiej jednostki bojowej i awansowany do stopnia majora.
Za czyny dokonane w czasie działań zbrojnych przeciw bolszewikom został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. Jako teoretyk wojskowy był zwolennikiem stosowania na szeroką skalę broni pancernej. W czasie II wojny światowej stanął na czele emigracyjnego rządu Francji, prowadzącego walkę z Niemcami hitlerowskimi, po wojnie, w latach 1959-1969 pełnił urząd prezydenta Francji.
Centrum Informacji Turystycznej
ul. Baśki Murmańskiej 164
tel. 664 775 326
[email protected]
Informacje: